Am I a terrible mom?

  Oh I just had the best mother's day morning,thanks to my kids.Love them both sooooo much.Hmmm..I have always thought of myself as the crappiest mother in the whole world.If I just had a penny for each time I felt like a terrible mother..I dont know..

When I see that mom at my kids pre-school who proudly announces that her kid writes all the alphabets when she was just three,I look at my younger one, who looks confused seeing his own name.Does he have to?I mean he is just three,right?Is he going to graduate out of high school at 10? Or am I a crappy mom?

  Then I meet some moms who just go on and on about how their kids who so perfectly sits on the table and eat all vegetables without any hesitation.I look at my boys who would literally run away from the kitchen when he sees veggies on his plate.Does he have to?I mean he is just six,right?Should he be counting his calorie intake and vitamins and minerals intake already?Or am I a crappy mom?

  Sometime,there are those moms who gives you the look..walking past you,with their perfectly well behaved kids, with an arched eyebrow..looking at you and your whining and crying kids...my six year who is not ready to share his favorite toy with his brother..crying 3 year old on one side,cursing out his brother..whining older one trying to explain his part of the story...as helpless as you are already, that look makes it worse..Oh..I can feel her thinking..'She is a crappy mother'.

    I  give up..you know, what I am a crappy mother..I dont care..yes..I let them watch tv  and take a nap on tired afternoons...I let them both fight till I finish watching  the latest episode of Top Chef...I just love the days when they dont have homeworks...For all I know,I can never be a perfectly good mother,but I can always love my kids with all my heart..100%..

  I remember going to bed last night..yelling screaming..'would you guys just leave me alone for sometime'...and I vowed to sleep for more time,the next morning..
6.45 a.m.
'Its morning..Its morning..mommy.. mommy wake up! wake up!..its mothers day..wake up wake up..'
'Its mowming..Its mowming..mommy..mommy wake up!..Its modders dway..wake up'
Okay, here we go..

'Time to open your presents'
'Wime to open your pwesens'

'Thank you boysss!'..of course I acted surprised..There was a brown bag with my six year old name on it.Inside was a chocolate bar and a bag of tea(breakfast in a bag) and a letter.He had written the letter by himself with his teachers help..my little one had done a project with his teachers help.

'Do you like it mommy'
Do you wike it mommy'

Then my older one sang a little song he had practiced and the younger one followed along..Oh I was in tears already..

'I love you mommy'
'I wowe u mommy'

Maybe, I am a perfectly good mother.For my kids who make me feel that way..'LOTS OF HUGS & KISSES'..


 
  

I Hate Monday Mornings !!!

 Beep..Beep..Beep..
         
        Okay..The alarm just went off and I wish I threw it out the window..gruhhh..I don't care,I'm going to sleep some more.Oh..There's my dear husband trying to wake me up..uhhh..I wish I could throw him out the window too..I pulled the blanket some more and went back to sleep.

        Oh no..The person inside my head starts screaming..'You're late!You're late!You're late!'...As I was yelling at myself inside my head,just then I realized I had put too much milk for the oatmeal,breakfast for my husband,for it was a soupy mistake.I explained what had happened,just like a six year old trying to explain a broken toy,to my husband.'I..ummm..ummm...I don't know!the milk was too much in the oatmeal'
   
         'I know there is too much milk..I'm asking why?'

         'Ummm..I don't know..when I added,it was not too much..I don't understand!!'

     He gave up.

          'Next time,please be careful..okay!'

     Probably till next monday morning,I thought to myself.

     Then I went on a man hunt to find my younger one,who went missing, when I said, time to get ready for school.Now my rather grumpy, lazy mood ,was gaining momentum into a category 5,hazardous hurricane,just taking up everything on my way.Try dragging a screaming 3 year old pre-schooler into the bathroom and give him a bath.You can launch a rocket into space more easily.Then comes the chasing game,where I usually chase him around the house,trying to get him into his clothes. Finally,got him into the car.

     Once,we got to his pre school,he changed his mind.He wanted to go back home.Then I started walking(no,dragging) him to his classroom,with his hands wrapped around my legs.Finally,I just gave his teacher,the little bundle of joy, to work with and drove my way back home.

      On my way back home,I thought to myself,God I hate monday mornings.Probably,more so,because we get used to doing nothing on weekends.Around 5 pm every sunday night ,I can see signs for a crappy monday morning around me.Dull and boring,seen a thousand times movies or psycho serials on TV,kids gazing at their books,a sad faced husband ,fretting the loads of work at the office, me,already thinking about the next friday to come and a freaking silence on the roads..may be everyone is scared too,I guess.When will the madness end?
         DAMN YOU MONDAY MORNING!!!

என் இம்சைக்குரிய அம்மா

                 ஆம்..எல்லோரும் தத்தம் அம்மாக்களின் பாசத்தில் நனைந்து இருப்பார்கள். நானும் நனைந்து இருக்கிறேன்,அடாத மழையிலும் விடாது வாங்கிய திட்டுகளைப் பற்றி சொல்கிறேன்,’ஒழுங்கா பொண்ணா சுருவமா அடக்க ஒடுக்கமா இரு’,’தலையில எண்ணெய தேய்கிறியா முதல்ல’,’வெட்டியா டி.வி. பார்க்குற நேரத்துல புஸ்தகத்தை எடுத்து படிக்கலாம்ல’,மற்றும் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது,’எதுத்து பேசுனனு வச்சுக்க்கோ,வாய கிழிச்சு அடுப்புல போட்ருவேன்’.இப்படி அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.

           ஒரு இனிய ஞாயிற்றுக்கிழமை பொழுது. நேரம் அதிகாலை ஒன்பது மணி,இனியதொரு கனவு முடிந்தது, தூக்கமும் மெதுவாகக் கலைந்தது.கமகமக்கும் வாசனை நாசியை உரசிக்கொண்டு சென்றது.முந்தைய இரவு பூரி சிக்கன் குழம்பைப்பற்றி பேசியது நினைவுக்கு வந்தது.ஹூம்....இது தான் சரியான சமயம்.கண்களை கொஞ்சமாக மட்டுமே திறந்து,அறையை நோட்டம் விட்டு பார்த்தேன்.

           லேசான ஒரு நிழல் உருவம் தெரிந்தது..இது எதுகுடா வம்பு என்று மறுபடியும் கண்களை இருக்க மூடிக்கொண்டேன்.
           
           ’குட்டிமா!’ குரல் கேட்டது.

           ’ம்ஹூம்...எதோ வேலை காத்திருக்கு..கவனமா இரு’ என்று மனசுக்குள் சொல்லிக்கொண்டேன்.

           'குட்டீய்ய்ய்ய்’ மறுபடியும் குரல்.

            மெலிந்த குரலில் ஒரு 'ம்ம்' மட்டும் அனுப்பினேன்.

           ’வாசலை கூட்டித் தெளித்து ஒரு நல்ல கோலம் போட்டிருயா..?’
         
           ‘ஞாயிற்றுக்கிழமையும் அதுவுமா காலங்காத்தால எழுப்பி இது என்ன இம்சை’ என்று முனங்கிக்கொண்டே மணியைப் பார்த்தேன்.முள் 9.10 யை  தொட்டுக்கொண்டிருந்தது.தலையைத் திருப்பி அம்மாவைப் பார்த்தேன்.

           கைகளை கால் முட்டியால் முட்டுக்கொடுத்துக்கொண்டு,சுவற்றில் சாய்ந்து கொண்டு அமர்ந்து இருந்தார்.கையில் சுட சுட காப்பி,ருசித்துக்கொண்டிருந்தார்.திருவாளர் தம்பியார் அவர்கள் ஆழ்ந்த நித்திரையில் இருந்தார்.

           ' என்ன அநியாயம் ! ஒன்பது மணி வரைக்கும், தலைமாட்டுல் உட்கார்ந்து விட்டு, இவ எப்ப எந்திரிப்பா வேலை சொல்லலாம்னு ! என்ன ஒரு வில்லத்தனம்'.சினுங்கிப் பார்த்தேன்.அடுத்து முனங்கிப் பார்த்தேன்.படுக்கையை விட்டு எழாமல் டி.வி. பார்த்தேன்.மணி 9.30.

          ’தூங்குனது போதும்,மரியாதையா எந்திருக்கிறியா தலையில தண்ணிய ஊத்தவா ..?’ 

          நமக்கு தான் இது பழக்கமாச்சே! எரிச்சலோடும் சோம்பேறித்தனத்தோடும் பல் துலக்கினேன். நேரம் 9.45.

         ‘அம்மா..டீ’.

         ‘இந்தா இருக்கு எடுத்துக்கோ!’.

          சூடான டீயுடன் பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்த அப்பாவிடம் சென்று அமர்ந்தேன்.கடைசி இரண்டுப்பக்கங்களை வாங்கினேன்.டீ,பேப்பர்,அப்பாவுடன் நாட்டு நடப்பு அரட்டை,இனிதாகத்தான் இருந்தது. நேரம் 10.00.

          ’லொட லொடனு பேசாம ஒழுங்கா வேலைய பாரு!முடிச்சிட்டேன்னா சாப்பிடலாம்’ எங்கிருந்தோ குரல் வந்தது.
       
           ’வேலைய முடிச்சுருடா..அப்புறம் நீ ப்ரீ-யா இருக்கலாம்ல’ என்றார் அருமை தந்தை.அவரும் கட்சி மாறிட்டார்.
       
           உள்ளிருந்து மணக்கும் குழம்பு வேறு நாக்கை அழைத்தது.வயிறும் கெஞ்சியது.ஹூம்ம்ம்..என் அம்மாவின் சமையலுக்கு முன் நான் தோற்றவள் தான்.என் தாயின் தவப்புதல்வர் தன் எட்டாவது பூரிக்கு சேவை புரிந்துகொண்டிருந்தார். ஒரு வழியாக வாசலை சுத்தம் செய்து அவசரமாக ஒரு கோலத்தையும் போட்டு முடித்தேன்.

           ’என்ன இவ்ளோ சீக்கிரம் கோலம் போட்டுட்ட..?’ என்று நக்கல் அடித்தார் பக்கத்து வீட்டு ஆண்டி.

           எதையும் கண்டு கொள்ளாமல் வேகமாக உள்ளே சென்று சுட சுட பூரியையும் சிக்கன் குழம்பையும் சுவைத்தேன்.போராடிப் பெற்ற பூரி அல்லவா,ருசியாய் தான் இருந்தது.

பல வருடங்களுக்கு பிறகு,
.
.
.
.
.
          ஒரு இனிய ஞாயிற்றுக்கிழமை பொழுது, நேரம் அதிகாலை ஒன்பது மணி,இனியதொரு கனவு முடிந்தது தூக்கமும் மெதுவாகக் கலைந்தது.இரவு முழுக்க ஓடிய ஹீட்டரின் காயில் சூடாகி வந்த மெட்டல் வாசம்.குரட்டை விட்டு தூங்கும் பிள்ளைகளும் கணவரும்.மைக்ரோ வேவ்-ல் பாலை சுட வைத்து விட்டு பல் துலக்கி வந்தேன்.காப்பியை கலக்கி குடித்தேன்.பாதி குடிக்கையிலேயே ஆறிவிட்டது.அதற்கு மேல் குடிக்க பிடிக்கவில்லை.வைத்து விட்டேன்.கம்ப்யூட்டரில் செய்திகளை படித்தேன்.'dishwasher' - ல் சுத்தம் செய்யப் பட்டிருந்த பாத்திரங்களை எடுத்து வைத்தேன்.கலைந்து கிடந்த ஹால்-லை சரி செய்தேன்.’cereal'-ல் பாலை ஊற்றி சாப்பிட்டேன்.மதிய உணவிற்கு அனைவருக்கும் பிடித்தமான சிக்கன் பிரியாணிக்கு தேவையானதை தயார் செய்ய ஆரம்பித்தேன்.

       சூடான டீயும் பேப்பரும் அப்பாவும் அரட்டையும் சுவையான உணவும் கொண்ட ஞாயிற்றுக்கிழமைகள் எங்கே? என் இனிய இம்சைக்குரிய அம்மா..’I MISS YOU'

       
       

        

Kids and Christmas..God Give Me Strength

    Well,my kids started preparing their christmas list about 6 months back.The list of things that they needed kept on growing like a toe nail.Just like a toe nail,it never stopped growing and we had to keep on nipping it.Final decisions were made, a couple of days before christmas.My older one was the mastermind behind everything,and my younger one was his loyal right-hand man.They have had so many secret meetings,on what toys they wanted,how they are going to ask, who will be talking to mom and who will be talking to dad and so on.So the deal here was,mommy and daddy had to buy them each a toy for christmas eve(the night before christmas),santa has to buy them both a toy for christmas eve,then the same way for christmas day.So that's a total of four toys for each kid.I started to get dizzy for a while there.Thank god,he treated mommy and daddy as a single entity,for can you imagine that.


     I asked him,'Do you really want so many toys?' and I got an answer that shut my mouth,'Well!I am going to live as a kid for a longtime on this earth,that's why I need so many toys!'.Well,it kinda makes sense,but really?So now I am thinking ,where do I go from that answer.I couldn't find any logical answer at that moment,so I did what most parent does at this scenario,I stood straight,wiped the smile off my face,arched my eyebrows,looked at him straight into his eyes and asked him why his toys were lying on the floor and not cleaned up in a deep voice.Oh! They didn't see this coming.Then I started yelling for making such a mess with the toys and said there is going to be just one toy each for christmas and  they were happy mommy said one instead of none.So in the end the house got cleaned and daddy's purse got fat again.


One week later,
.
.
.
.
.
.
.
Well,mom and dad did get them both one gift each for christmas eve and christmas day,and santa did bring them the gifts that they had wanted, for christmas eve only.Mommy was able to save dad's purse with a relatively less damage by looking into sales and deals, using coupons,some mind tricks and stuff.In the end,the kids were very happy with their toys and played with them,well,for two hours.

சாண்டா க்ளாஸ்

                  இங்கு ஊரெங்கும் கிறிஸ்மஸ் கொண்டாட்டங்கள் ஆரம்பம் ஆகிவிட்டது.மக்கள் வீடுகளை வண்ண வண்ண விளக்குகளால் அலங்காரம் செய்கிறார்கள்.எதிரே போய் மோதினால் கூட ‘மெர்ரி கிறிஸ்மஸ்’ என்று வாழ்த்துகிறார்கள்.கடைகளில் எல்லா பொருளிலும் ’என்னை இன்னுமா வாங்கவில்லை’ என்று சாண்டா க்ளாஸ் சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

         என் பசங்களோட நட்பு வட்டத்தில் சாண்டா வருகையைப் பற்றிய பேச்சுக்கள் தான்.அவர்கள் பார்க்கும் சிறுவர் நாடகங்களில் எல்லாம் சாண்டா பரிசுகளோடு வரும் வழியில் ஆபத்தில் மாட்டிக்கொண்டு முழிப்பார்,டோரா-பூட்ஸ்,பபுள் கப்பீஸ்,ஊமி ஸூமி, எப்படி அவரையும் பரிசுகளையும் பத்திரமாக மீட்கிறார்கள் என்பது தான் கதை.

        ‘ஹொ!ஹொ!ஹொ! ’ என்று சொல்லிக்கொண்டே வெள்ளை தாடி,பெரிய தொப்பை,சிவப்புக் குல்லாய்,

ஒரு மூட்டை நிறைய பொம்மைகாளோடு, எட்டு ‘reindeer' பூட்டிய தேரில் அவர் ‘north pole'-ல் இருந்து கிளம்பி வருகிறார்.சேட்டை செய்யும் குழந்தைகளுக்கு எல்லாம் அவர் குடுக்க மாட்டார்  என்று கேள்விப் பட்டதில்
இருந்து என் வீட்டில் நல் ஒழுக்கம் பேணிக் காக்க படுகிறது.

          ஒரு நாள் சாயந்திரம் அப்பா, சாண்டா எனக்கு போன் பண்ணினாருனு சொன்னதில் இருந்து இன்னும் பயபக்தி கூடிவிட்டது.அப்பா உன்மைகளை சொல்லி விடக்கூடாதே என்ற டென்ஷன் வேறு. 'homework'-குகள் நான் சொல்லாமலே செய்யப்படுகின்றன.ஷூவும் சாக்ஸும் பத்திரமாக அதன் அதன் இடங்களுக்குச் செல்கிறது.அண்ணனும் தம்பியும் சண்டை போடும் போது ‘சாண்டா’ என்று சொன்னால்
பாச பறவைகளாக மாறி விடுகிறார்கள்.பிடிக்காத காய்களை எல்லாம் கஷ்டப்பட்டு சாப்பிட்டாச்சு.

           இப்படி,சாண்டா வருகைக்கு எங்கள் வீடு தயாராகிக்கொண்டிருக்கிறது. ’MERRY CHRISTMAS'

குளிர் காலம்

           அமெரிக்காவின் குளிர் காலம் மிக ஆடம்பரமாக வந்து சேர்ந்தது.உறைய வைக்கும் குளிர்.மரங்கள் இலைகளே வேண்டாம் என்று உதிர்த்து விட்டது.மழைக்கு குளிர் தாங்காமல் உறைந்து உறைந்து பனியாய்க் கொட்டியது.மைனஸ் பத்து டிகிரி குளிர் ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பித்தது.உடலோடு சேர்ந்து மனதும் உறைந்தது.

          எந்த வேலையும் செய்யப்பிடிக்காமல் அடம் பிடிக்கும் மனது.சோம்பேறித்தனமும் நானும் இரட்டையர்கள் ஆனோம்.எங்கும் எறிச்சல் எதிலும் எறிச்சல்.குளிரில் விறைத்த கைக்கால்க்ளைக் கொண்டு போய் அடுப்பில் வைக்கலா என்று தோணியது.காலை பதினோரு மணிக்குள் மூன்று டீ குடித்தாகியது.இருபதாயிரம் மைல் தாண்டி அடிக்கும் வெயிலை நினச்சு நினச்சு பொறாமைப்படுறேன். சுட்டெறிக்கும் மதுரை வெயில் எங்க போனதோ?        
       
      இந்த நேரத்தில் சில வேடிக்கை மனிதர்களின் நினைவு வருது. உறவினர் ஒருவர்,மதுரையில் இருக்கிற ஒரு துணிக்கடைக்கு போர்வை எடுத்து வருவார்;இன்னொருவர் வீட்டு ‘fridge'-ஐ  துறந்தால் குளிருதுனு குறை கூறுவார்;இன்னொருவரோ இவர்களுக்கும் ஒரு படி மேல் போய், ‘fan' வேகமா சுத்துனா குளிருதுனு சொல்லுவார்.இவர்கள் இங்கு இருந்தால் எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.       

         வீட்டை விட்டு கிளம்புவதை நினைக்கும் போது பள்ளி செல்ல அழும் குழந்தைப்போல் அழும் மனசு.வேறு வழியே இல்லை,கிளம்பியே ஆகணும்.பயந்து பயந்து வாசலைப் பார்க்கும் குழந்தையயைப் போல் நானும் இருந்தேன்.சாக்கு மூட்டை போன்ற ‘ஜாக்கெட்’டை போட்டாச்சு.கைக்கு க்ளவுஸ்,கால்களுக்கு பூட்ஸ்.

         லேசான நடுக்கத்தோடு கதவை திறந்தேன்.முதலில் தலையை மட்டும் விட்டு எட்டிப்பார்த்தேன்,பிரகாசமாக சூரிய ஒளி வந்தது.அட, நல்ல வெயில்,பரவாயில்லையே என்று மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டேன்.தைரியம் வந்தது.கதவை முழுதாக துறந்து வேகமா வெளியே வந்து பார்த்தேன்.ஏமாற்றியது குளிர்.ஒரு பலத்த குளிர் காற்று வீசியதில் பிரபஞ்சமே ஒரு வினாடி உறைந்தது போல் உணர்ந்தேன்.இனி பனிக்காலம் முடியும் வரை அனுதினமும் இது தொடரும்.மதுரையும் வெயிலும் வெயிலில் செலுத்திய பொழுதுகளும் தரும் நினைவுகள்,உருகும் மெழுகை உருகாமல் தடுக்கிறது.

     பனியில் உறையும் அனைத்து நண்பர்களுக்கு என் அன்பை அனுப்புகிறேன்.’HAPPY FREEZING'.